Mimiklerle aram iğrenç değil, az-çok birtakım mimiklerden anlıyorum ama okeyde eşimin ne yaptığını anlamam mesela. Adam okeye dönüyormuş, gözler kasları kopmuş gibi fıldır fıldır bir şeyler yapıyor, ağız hayali bir sakızı çiğneyip tükürüyor gibi bir şeyler yapıyor. Ne bileyim, karşımdaki sanki yüz felci geçiriyormuş gibi hareketler yapınca bana bir gülme geliyor. Hatta okeyde öyle yapılmasını kınıyorum, hileymiş gibi geliyor ama konumuz okey değil tabii ki.
Sevilmeyen bir kişi geldiğinde hani kısa bir of-puf hareketi yapılır, zaten o tek bakışlık bir nefes alma verme hareketi ya da gözünü kırpmadan 'Kurtar beni' bakışıdır o. Baştan aşağı süzmeler, gözle yiyip bitirmeler, sana kaşla gözle yüz felci geçiriyorcasına dedikodu yapmalar çok rahatsız ediyor beni. 'Arkasından konuşmak için gitmesini de bekleyemedin' diyesim geliyor. Bu hareketler tabii ki arkadaşlığı güçlendirir. Eğer iki kişi de bu şekilde dedikodudan ve anlaşmadan hoşlanıyorsa onlar yakında sıkı fıkı olur, aralarından su sızmaz. Yanlış ya da doğru diyemem ama içime sinmiyor.
Şu anda da seni ve karşı tarafı bilmiyoruz ki! Belki gerçekten mimik cahili olduğun için kınıyorlardır, belki kötü niyetlilerdir ve onların drama dolu sosyal yaşantılarına kaş gözle katılamadığın için yargılıyorlardır. Beden dili, mimiklerden anlama alışkanlıklarla gelişen bir şey. Geçen gün bir Hintli ile konuşuyordum, bir öneride bulundum ve karşımdaki boynundaki kafasını tutan vidalar gevşemiş gibi kafasını lımbır lımbır sağa sola sallamaya başladı. Biraz bizdeki 'Ya bilemedim, kararsız kaldım' derkenki başı sağa sola sallama gibi ama boyun eklemlerini yağla biraz, aynı öyle. Aha şöyle
chroniclesofasingaporeanindiangirl.files.wordpress.com 
Meğer bu Hintlilerin onaylaması imiş, bana olur demek istemiş. Bu tür şeyler öğrene öğrene oluyor; ne kadar çok maruz kalırsan o kadar çok anlamaya başlıyorsun sanırım.